استفاده از فوتوکاتالیست­ ها و مواد جذب سطحی متخلل باعث جذب این مواد فرار از طریق پیوندهای شیمیایی شده و از تماس آن با انسان جلوگیری می­ کند. حذف آلاینده ­های گازی روش جذب سطحی از طریق استفاده از نانومواد، روشی موثر، مقرون به صرفه، در دسترس­ و منعطف است. جذب سطحی یک فرایند بر روی سطح است که به منظور حذف آلاینده ­های آلی و غیر آلی از هوا و آب استفاده می­ شود. جاذب­ های معمولی جایگاه­ های فعال محدود و بازدهی پایینی دارند. استفاده از تکنولوژی نانو برای تهیه نانوجاذب ­ها، منجر به بهبود جذب سطحی، افزایش سطح ویژه (نسبیت سطح به حجم بالا) و جایگاه­ های اختصاصی، کاهش فاصله نفوذ بین­ذره­ ای، تنظیم اندازه حفرات و شیمی سطح می ­شود. شایان ذکر است که همه ویژگی­ های مذکور و افزایش قابل توجه جذب به علت خواصی است که مواد در مقیاس نانو از خود نشان می ­دهند.

نانوجاذب ­ها به طور موثر برای حذف ترکیبات آلی، یون­ های فلزی و سایر ترکیبات خاص دیگر بکار می­ روند. جاذب ­ها دارای جنس ­های مختلف پلیمری، مغناطیسی، نانو مغناطیسی، اکسید فلزی و زئولیتی هستند. کاربرد نانوذرات باید بی­ خطر باشد و برای محدوده بالا و پایین آلودگی کاربردی باشد. همچنین پس از استفاده از هر جاذب باید قابلیت تمیز شدن و استفاده مجدد از آن وجود داشته باشد. فاکتورهایی مثل شکل، ساختار کریستالی، ترکیب شیمیایی، حلالیت و قابلیت انباشتگی برای هر جاذب باید بررسی شوند. نانو جاذب ­ها دارای جنس ­های مختلف پلیمری، مغناطیسی، نانو مغناطیسی، اکسید فلزی و زئولیتی هستند.  در ادامه به برخی از نانوجاذب های شناخته شده در جذب و حذف آلاینده های هوا پرداخته می شود.

نانولوله‌های کربنی که از صفحات کربن به ضخامت یک اتم و به شکل استوانه‌ای توخالی ساخته شده‌است در سال ۱۹۹۱ در شرکت NEC ژاپن کشف شد. نانو لوله های کربنی استوانه هایی از جنس کربن هستند که قطر دیواره آن ها در حد نانومتر است. این لوله ها که انتهای باز یا بسته دارند به صورت تک دیواره یا چند دیواره هستند.  خواص ویژه و منحصر به فرد آن از جمله مدول یانگ بالا و استحکام کششی خوب از یک طرف و طبیعت کربنی بودن نانولوله‌ها (به خاطر این که کربن ماده‌ای است کم وزن، بسیار پایدار و ساده جهت انجام فرایندها که نسبت به فلزات برای تولید ارزان‌تر می‌باشد) باعث شده که در دهه گذشته شاهد تحقیقات مهمی در کارایی و پرباری روش‌های رشد نانولوله‌ها باشد.